บทที่ 169 ตามหัวใจไปจนสุดหล้า (70%)

ค่ำแล้วแต่จอมพลก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม จมอยู่กับความทุกข์อย่างเงียบๆ ในวันหยุดสุดสัปดาห์ ที่จริงเขาไม่ควรหยุดให้ตัวเองอยู่บ้านจนเกิดอารมณ์โหยหาและฟุ้งซ่านเสียด้วยซ้ำ แต่ตอนเช้าก่อนจะดันทุรังออกไปทำงานอยู่ๆ เขาก็เกิดหน้ามืดจนเกือบวูบไป อาการคลื่นเหียนอาเจียนที่เป็นอยู่แทบทุกวัน มาบัดนี้กลับสำแดงฤทธิ์ร...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ